Spisu treści:
- Definicja - Co oznacza architektura CORBA (Common Object Request Broker Architecture)?
- Techopedia wyjaśnia architekturę Common Object Request Broker Architecture (CORBA)
Definicja - Co oznacza architektura CORBA (Common Object Request Broker Architecture)?
Architektura Common Object Request Broker Architecture (CORBA) to specyfikacja opracowana przez Object Management Group (OMG). CORBA opisuje mechanizm przesyłania wiadomości, za pomocą którego obiekty rozproszone w sieci mogą komunikować się ze sobą niezależnie od platformy i języka używanego do tworzenia tych obiektów.
Istnieją dwa podstawowe typy obiektów w CORBA. Obiekt, który zawiera pewną funkcjonalność i może być używany przez inne obiekty, nazywa się usługodawcą. Obiekt wymagający usług innych obiektów nazywa się klientem. Obiekt usługodawcy i obiekt klienta komunikują się ze sobą niezależnie od języka programowania użytego do ich zaprojektowania i niezależnie od systemu operacyjnego, w którym działają. Każdy dostawca usług definiuje interfejs, który zapewnia opis usług świadczonych przez klienta.
Techopedia wyjaśnia architekturę Common Object Request Broker Architecture (CORBA)
CORBA umożliwia oddzielne oprogramowanie napisane w różnych językach i działające na różnych komputerach, aby współpracować ze sobą jak jedna aplikacja lub zestaw usług. Mówiąc dokładniej, CORBA jest mechanizmem w oprogramowaniu do normalizacji semantyki wywołania metody między obiektami aplikacji rezydującymi w tej samej przestrzeni adresowej (aplikacja) lub w zdalnej przestrzeni adresowej (ten sam host lub zdalny host w sieci).
Aplikacje CORBA składają się z obiektów, które łączą dane i funkcje, które reprezentują coś w prawdziwym świecie. Każdy obiekt ma wiele instancji, a każda instancja jest powiązana z konkretnym żądaniem klienta. Na przykład obiekt bankomatowy ma wiele wystąpień, z których każdy jest specyficzny dla konkretnego klienta. Każdy obiekt wskazuje wszystkie świadczone przez siebie usługi, dane wejściowe niezbędne dla każdej usługi i dane wyjściowe usługi, jeśli takie istnieją, w postaci pliku w języku znanym jako język definicji interfejsu (IDL). Obiekt klienta, który chce uzyskać dostęp do określonej operacji na obiekcie, korzysta z pliku IDL, aby zobaczyć dostępne usługi i odpowiednio uporządkować argumenty.
Specyfikacja CORBA określa, że będzie istniał broker żądań obiektów (ORB), za pośrednictwem którego aplikacja będzie współdziałać z innymi obiektami. W praktyce aplikacja po prostu inicjuje ORB i uzyskuje dostęp do wewnętrznego adaptera obiektów, który utrzymuje takie funkcje, jak liczenie referencji, zasady tworzenia instancji obiektów (i odniesień) oraz zasady życia obiektu. Adapter obiektowy służy do rejestrowania instancji wygenerowanych klas kodu. Wygenerowane klasy kodu są wynikiem kompilacji kodu IDL użytkownika, który tłumaczy definicję interfejsu wysokiego poziomu na bazę klas specyficznych dla systemu operacyjnego i języka, którą ma zastosować aplikacja użytkownika. Ten krok jest konieczny, aby wymusić semantykę CORBA i zapewnić przejrzysty proces użytkownika do współpracy z infrastrukturą CORBA.
