Spisu treści:
Definicja - Co oznacza Inter-IC (I2C)?
Obwód zintegrowany (Inter-IC lub I 2 C) to szeregowa magistrala szeregowa, która łączy wolne urządzenia peryferyjne z płytą główną, telefonem komórkowym, systemem wbudowanym lub innymi urządzeniami elektronicznymi.
Znany również jako interfejs dwuprzewodowy.Techopedia wyjaśnia Inter-IC (I2C)
Opracowany przez Phillip Semiconductors w 1980 roku, I 2 C został początkowo zaprojektowany w celu zmniejszenia kosztów poprzez usprawnienie masywnych systemów okablowania z łatwiejszym interfejsem do podłączania jednostki centralnej (CPU) do układów peryferyjnych w telewizorze. Pierwotnie miał interfejs sterowany baterią, ale później wykorzystał wewnętrzny system magistrali.
W 1992 roku wersja 1.0 była pierwszą znormalizowaną I 2 C. W 1995 r. Intel wprowadził magistralę zarządzania systemem (SMBus), która pochodzi z I 2 C. SMBus zdefiniował twardsze protokoły do komunikacji z modułami o niskiej przepustowości i czasami obsługiwał I 2 C, które wymagały marginalnej rekonfiguracji. SMBus jest porównywalny z magistralą I2C, ale ma różne ulepszone funkcje, takie jak poziomy napięcia, częstotliwość zegara i preferencja dla dodatkowego przewodu żądania przerwania.
Chociaż wolniejszy niż większość magistrali, I 2 C jest niedrogą architekturą i jest idealny dla urządzeń peryferyjnych, które nie wymagają dużej prędkości, takich jak sterowniki cyfrowo-analogowe i analogowo-cyfrowe, wbudowane testy, prawdziwe - zegary czasowe, balans kolorów, regulacja tonów i głośności.
