Spisu treści:
- Definicja - Co oznacza Multiple-In / Multiple-Out (MIMO)?
- Techopedia wyjaśnia Multiple-In / Multiple-Out (MIMO)
Definicja - Co oznacza Multiple-In / Multiple-Out (MIMO)?
Multiple-In / Multiple-Out (MIMO) odnosi się do wielu anten nadawczych i odbiorczych w celu zwiększenia wydajności komunikacji bezprzewodowej, na przykład przepustowości danych. MIMO wykorzystuje techniki multipleksowania w celu zwiększenia przepustowości i zasięgu sieci bezprzewodowej. Wejścia i wyjścia odnoszą się do kanału radiowego, który przenosi sygnał.
MIMO jest kluczowym składnikiem technologii bezprzewodowej i standardów komunikacyjnych, takich jak IEEE 802.11n (Wi-Fi), bezprzewodowa czwarta generacja (4G), projekt partnerski trzeciej generacji (3GPP), ewolucja długoterminowa (LTE) oraz ogólnoświatowa interoperacyjność dla mikrofalówek Dostęp (WiMAX).
MIMO jest również znany jako Multiple-Input / Multiple-Output.
Techopedia wyjaśnia Multiple-In / Multiple-Out (MIMO)
Technologie MIMO zostały po raz pierwszy zbadane na początku połowy lat siedemdziesiątych. W połowie lat 80. naukowcy opublikowali prace na temat formowania wiązki, pokrewnej technologii prekursorowej. Multipleksowanie przestrzenne, technika MIMO do transmisji wielu sygnałów, została zaproponowana przez Arogyaswami Paulraj i Thomasa Kailatha w 1993 r., A ich patent z 1994 r. Podkreślał bezprzewodową aplikację nadawczą. Koncepcja wielu anten została zbadana w 1996 r. W 1998 r. Bell Laboratories jako pierwszy udowodnił, że wydajność technologii MIMO poprawia się dzięki multipleksowaniu przestrzennemu.
MIMO wykorzystuje sygnały odblaskowe z jednego lub wielu obiektów po transmisji i przed odbiorem. Anteny i systemy antenowe zachęcają sygnały do podążania wieloma ścieżkami. Chociaż sygnały te jako ostatnie docierają do anten odbiorczych i są najbardziej tłumione przez pochłanianie przez obiekty, dyfuzję i inne czynniki, łączą się one z najsilniejszymi sygnałami linii prostej i uzupełniają je. W odbiorniku specjalne algorytmy odbierają, korelują i rekombinują sygnały, co znacznie zwiększa siłę sygnału, jednocześnie zmniejszając zanik sygnału. Proces ten, znany jako wyższa wydajność widmowa, skutkuje większą liczbą bitów danych przesyłanych na sekundę przy szybkości przepustowości na Hz lub cyklu na sekundę (CPC).
IEEE 802.11n wykorzystuje MIMO do technologii Wi-Fi, która tworzy teoretyczną przepustowość 108 Mb / s. Wcześniejsza technologia IEEE 802.11g produkowała jedynie 54 Mb / s bez korzyści MIMO. Dwa nadajniki podwajają szybkość transmisji danych, a dwa lub więcej odbiorników pozwala na większe odległości między nadajnikami i odbiornikami.
MIMO ma trzy główne kategorie:
- Wstępne kodowanie: Reguluje wszystkie dostępne fazy sygnału i wzmocnienia w celu zwiększenia siły sygnału w odbiorniku.
- Multipleksowanie przestrzenne: wymaga bardzo złożonych odbiorników sygnału, wykorzystujących modulację z ortogonalnym zwielokrotnieniem z podziałem częstotliwości (OFDM) lub modulację z wielokrotnym dostępem z ortogonalnym podziałem częstotliwości (OFDMA).
- Kodowanie różnorodności: Używane, gdy nie ma możliwości określenia propagacji sygnału w powietrzu. Pojedynczy strumień danych wykorzystuje kodowanie czasoprzestrzenne w celu zwiększenia niezawodności przesyłanego sygnału, ze względu na nadmiarowość danych w odbiorniku.
