Spisu treści:
Definicja - Co oznacza antena dipolowa?
Antena dipolowa jest najprostszym rodzajem anteny radiowej, składającym się z przewodzącego pręta, który jest w połowie długości maksymalnej długości fali, jaką antena ma wygenerować. Drut ten jest podzielony na środku, a dwie sekcje są oddzielone izolatorem. Każdy pręt jest podłączony do kabla koncentrycznego na końcu najbliższym środkowej części anteny.
Napięcia o częstotliwości radiowej są przykładane do anten dipolowych w środku, między dwoma przewodnikami. Są one stosowane samodzielnie jako anteny, szczególnie w antenach telewizyjnych z uszami królika oraz jako elementy napędzane w innych rodzajach anten.
Dipole oznacza „dwa bieguny”.
Techopedia wyjaśnia antenę dipolową
Dipole zapewnia najlepszą wydajność, jeśli znajduje się ponad pół długości fali nad ziemią, powierzchnią zbiornika wodnego lub poziomym medium przewodzącym, takim jak blaszane pokrycie dachowe. Element powinien również znajdować się na pewnej długości fali z dala od przeszkód przewodzących elektrycznie, takich jak wieże wsporcze, przewody zasilające i inne anteny.
Anteny dipolowe są zorientowane pionowo, poziomo lub ukośnie. Polaryzacja pól elektromagnetycznych emitowanych przez anteny dipolowe odpowiada orientacji elementu. Prąd częstotliwości radiowej (RF) w dipolach ma maksimum w środkach dipola i minimum na końcach elementu, i odwrotnie dla napięć RF.
Anteny dipolowe zostały wynalezione w 1886 roku przez niemieckiego fizyka Heinricha Hertza. Anteny te są również określane jako dublet i tworzą główny element promieniujący i odbiorczy RF w różnych wyrafinowanych typach anten. Anteny dipolowe są zbalansowane, ponieważ są dwustronnie symetryczne i zasilane są symetrycznymi, równoległymi przewodami transmisyjnymi RF.
Istnieją trzy rodzaje dipoli:
- Idealny dipol o połowie długości fali
- Złożony dipol
- Dipol hercziański
